Eth pòble de Bebriges vivie,hè un pialèr de temps,en un país que tot eth mon adesbrembat.Un país tot planèr, entrees bòsqui deth Nòrd ees desserts sequi deth Sud, ath cantd´ua mar blua on, cadamaitin, se lheuaue un bèth solei.

Es poblants se planhien un shinhau des grani calhaus que cobrien es sòns prats. Mès ,era vinha i possaue ben e daue bèri arradims, que dauen un bon vin.

Eth rei Bebryx ère un brave òme plan senzilh, qu´estimaue eth vin e es olives des sues tèrres, es sardines e es anchòves dera mar blua.

Eth rei Bebryx auie un solet tresòr qu´adoraue: ère era sua hilha Pyrene.Era auie uns grani uelhs neres,e eth sòn peu en vent e en solei semblaue
qu´auie hlames ludentes.

Un bèth dia, un crit corrie ena planhèra. Es pagesi parauen de trebalhar entà guardar luenh.-" Un forastèr ".

Un òme arribaue peth camin deth Nòrd. Ère gran, com un gegant.Ena man auie un gran garròt, e anaue vestit tamb era pèth d´un terrible leon.

Eth desconeishut qu´arribe deuant deth palai reiau. Bebryx gessec:
- "Benvengut, estrangèr !
- Entratz,beuetz e descansatz ! "

Er òme beuec ua grana copa d´aigua fresca. Dempús parlèc:
-" Gràcies, rei. Me digui Hèrcules.Vengui de luenh, der aute costat dera mar blua. Jo vau entath Sud, enquia era fin deth mon, a on è un gran trabalh tà hèr. "

Ua cortina s´a botjat.....

-" Pyrene!- cride Bebryx-non t´amagues pas !
- Pyrene- ditz Hèrcules- quin polit nòm ! "

- " Ei era mia hilha- ditz Bebryx-- Vene, hilha mia, e saluda ath nòste convidat "
Pyrene entre tamb es uelhs baishi. Jamès era auie vist un òme tanplan gran e tanplan bèth.

- "Hèrcules- hig eth rei- haram ua grana hèsta aguesta net en aunor tòn "
- "Accepti tamb plaser "- ditz Hèrcules en tot guardar Pyrène.

Hèrcules explique era sua vida. Parle de sa pair Jupiter e de sa mair Alcmène.E conde com as ueit mesi aucíc dues serpanhasses.

De nets , eth passege ua estoneta tamb Pyrene.

Ath londeman, conde com auie vençut eth leon de Nemea, bracat es caps dera Idra de Lerna, capturat era craba de Cerinea e eth sanglièr d´Erimant.

De nets, Pyrene e Hèrcules passegèren en miei des grani rosèrs.

Ath londeman, Hèrcules explique com auie limpiat es herides deth rei d´Augies, com auie aucit es audèths deth lac Estimfalòs,qu´auien es plumes de hèr. Arrés se botjaue en escotar-lo.

De nets, Hèrcules e Pyrene se seiguèren entre es grani rosèrs.

Peth maitin, Pyrene se desvetlhe tamb eth solei. Cante com un audèth.Se trape tan ben !...

Cor enquia era grana sala de palai.
- " On ei Hèrcules ?
- Petita minona ! Poiries d´abòrd saludar a ta pair.
Hèrcules a partit lèu aguest maitin.Sabes qu´a un gran trabalh a hèr ara fin deth mon ."

- "Qu´a partit .Que se n´a anat?"
De patac era tèsta se li vire. Cor tath camin deth Sud.Ena planhèra, illuminada peth solei que se lheue, non i a arrés. Hèrcules ei luenh.

De patac , Pyrène se sentèc soleta en mon, abandonada. Era non sabie encara qu´ère enamorada, e que dejà auie shegrin d´amor.

Hèc miei torn , passèc deuant deth palai e marchèc peth camin deth Nòrd.

Era gent la guardauen, estonadi. La saludauen e era non les responie pas. Se n´anaue cap es bòsqui deth Nòrd.

Un lenhataire la volèc previer:
-" Princesa! Non vos cau entrar pas en bòsc ! Ei plen de bèsties sauvatges !!

Mès Pyrène non escote arren ne arrés. Desapareishèc en bòsc prohond. S´escotauen crits e bramècs...e dempús arren....

Dos dies dempús, Hèrcules torne en tot correr.A acabat lèu eth sòn trabalh.
-" Pyrène !" - cride des de qu´a vist eth palai de Bebryx.

Se trape eth rei lhòco de dolor.
- " Pyrène a desapareishut enes bòsqui deth Nòrd ! "

Hèrcules se met a correr entath bòsc. I arribe en un instant, e s´enfonse entre es arbes.

Lèu ges deth bòsc. Pòrte enes sòns braci eth còs dera petita Pyrène.Es bèsties sauvatges l´auien aucit.

Gròsses lèrmes corren pera cara deth gigant. -" Pyrene, jo jamès te desbrembaré. Arrés te desbrembarà jamès "-

Guarde era planhèra de Bebriges e ditz:
- " Te vau a bastir era hòssa...- Era hòssa mès grana deth mon !"

Alavetz arremasse es calhaus e es ròques e n´hè un gran pialèr, sens jamès arturar-se, ne de nets ne de dia.

Lhèue grani blòcs, gròssi coma cases, e les apile es uns sus es autes.Eth pialèr de pèires puge e puge.

Es calhaus tòquen eth cèu, es bromes se i apròpen.Hèrcules trabalhe sense arturar-se.

Ara fin, place eth còs de Pyrène ath hons d'ua tuta, en miei des mès nauti calhaus, e barre era dubèrtura.

Atau des de luenh se poirà veir on se trobaue abantes era planhèra de Bebriges. Ara i aurà montanhes, tucs puncheguts, corets , vals...

Era pluja e era nhèu i quèn; era èrba, es flors e es arbes comencen a possar dessús ,e es audèths vien a bastir eth nin.Aguestes montanhes qu´èren
era hòssa de Pyrene,se les ditz "Pirinèus "