1.       Τότε μοι ὁ ἀδελφός λέγει ὃτι ἣκει Πρωταγόρας.

2.       Ὁ Προμηθεύς κλέπτει Ἡφαίστου καὶ Ἀθηνᾶς τὴν σοφίαν σὺν πυρί.

3.       Ἀμήχανος γὰρ ἐστίν ἀνέυ πυρὸς ὃτι ἡ σοφία χρησίμη ἦν τοῖς ἀνθρώποις.

4.       Οἱ ἄνθρωποι τὴν περὶ τὸν βίον σοφίαν ἔχουσιν, τὴν δὲ πολιτικὴν οὐκ ἔχει.

5.       Ζεὺς, δείδων περὶ τοῖς ἀνθρώποις, Ἑρμην πέμπει ἄγοντα εἰς αὐτοὺς δίκην.

6.       Πολλοὶ κακῶς πράττουσιν οὔκ ὄντες κακοί.

7.       Οἱ στρατιῶται τοὺς φεύγοντας διώκουσιν.

8.       Πρωταγόραν οὐ γιγνώσκεις, σοφιστὴν δ' ὀνομάζεις.

9.       Κατὰ τοὺς πρώτους χρόνους θεοὶ μὲν ἦσαν, θνητὰ δέ γένη^[1] οὒκ ἦν.

10.   Σωκράτης ἀδικεῖ τοὺς νέους διαφθείρων καὶ θεοὺς οὒ νομίζων.

[1] Nominatiu plural de γένος,-ους (n)