Er bestaat geen twijfel over het feit dat het
primitieve Rome geregeerd werd door koningen. Toch mogen we geen blind
vertrouwen hebben in de namen van de koningen, de chronologie en hun
verwezenlijkingen zoals de Romeinse historici (zie onderstaande tabel)
ze hebben overgeleverd. Volgens de traditie waren er 7 koningen, twee
Latijnse, twee Sabijnse en drie van Etruskische oorsprong. De eerste,
Romulus, is duidelijk een mythische figuur, de held die zijn naam aan de
stad gaf. Toch is het mogelijk dat bij de andere zes, er figuren zijn
die deels historisch, deels mythisch zijn.
Maar het is mogelijk dat er meer waren, en dat het begin van de
monarchie te situeren valt in de tweede helft van de
7de eeuw v.C. in
plaats van de 8ste eeuw..
De Romeinse monarchie was geen erfelijke, maar een gekozen monarchie. De
koning moest gekozen worden door de patriciėrs, met een zekere vorm van
inspraak van het volk en de vorige koning. Hij moest echter niet tot de
patriciėrs behoren en was soms zelfs een vreemdeling. In ieder geval
heeft het er alle schijn van dat de laatste koningen tirannen waren en
machtswellustelingen, die hun macht met geweld verkregen hadden.
Ze
bleven aan de macht dankzij de steun van het volk tegen de aristocratie.
Dat was het geval bij Servius Tullius en Tarquinius Superbus.
Zo kan de omverwerping van de monarchie begrepen worden als een actie
van de patriciėrs om aan de macht te komen. De traditie vertelt dat de
laatste Etruskische koning, Tarquinius Superbus, werd verdreven uit Rome
in 509 v.C. door een opstand naar aanleiding van de verkrachting van een
Romeinse adellijke vrouw, Lucrecia genaamd, door Sextus Tarquinius, de
zoon van Tarquinius Superbus. Na de Etruskische monarchie werd in Rome
een republiek ingesteld gedomineerd door de patriciėrs.
|
De drie koningen van Etruskische oorsprong, doen de vraag rijzen naar de oorsprong van deze aanwezigheid van Etruskische koningen in Rome. De Etrusken waren een niet Indo-Europees volk met een ontwikkelde beschaving. Ze vormden een losse confederatie van stadstaten. Vanuit het noordwestelijk deel van het centrum van het Italische schiereiland verspreidden ze zich gedurende de 7de en 6de eeuw v.C. naar de Povlakte en Campaniė. Vele historici denken dat Rome veroverd werd door de Etrusken, terwijl andere denken dat slechts een beperkt aantal Etrusken, zoals ook andere volkeren vanuit de omgeving van de stad, naar Rome geļmmigreerd waren. Het is zeker dat sommige rituelen van de Romeinse religie een Etruskische oorsprong hebben – bijvoorbeeld de haruspices - evenals de kledij en de symbolen van de magistratuur. Ook sommige architecturale elementen en het alfabet vinden hun oorsprong bij de Etrusken. Sommige historici zien dat als een bewijs van een Etruskische overheersing, terwijl anderen dit eerder zien als een wederzijdse beļnvloeding van naburige volkeren.
Sarcofaag van een Etruskische edelvrouw (150-140 v.C.), gevonden in Poggio Cantarello, nabij Chiusi. Je kan het gebeeldhouwde hoofd vergelijken met de anatomische reconstructie van haar hoofd gemaakt op basis van de gevonden resten (linker bovenhoek), British Museum, London (S.G.). |
Interessante website:
The Mysterious Etruscans: inleiding tot de vele aspecten van de Etruskische cultuur.
 |
 |
|
 |
||