In uno lugare manchego, pro cujus nómine non
volo calentare cascos, vivebat facit paucum tempus. quidam fidalgus
de his qui habent lanzam in astillerum, adargam antiquam, rocinum flacum
et perrum galgum, qui currebat sicut ánima quae llevatur a diábolo.
Manducatoria sua consistebat in unam ollam cum pizca más ex vaca
quam ex carnero, et in unum ágilis-mógilis qui llamabatur
salpiconem, qui erat cena ordinaria, exceptis diebus de viernes quae
cambiabatur in lentéjibus et diebus dominguis in quibus talis
homo chupabatur unum palominum. In isto consumebat tertiam partem suae
haciendae, et restum consumebatur in trajis decorosis sicut sayus de
velarte, calzae de velludo, pantufli et alia vestimenta que non veniut
ad cassum.